Temat praw ojca i jego roli w wychowywaniu dzieci jest niezwykle istotny.
Zgodnie z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej zapisane są prawa ojca w stosunku do swoich dzieci.
Artykuł 24
Prawa dziecka
3. Każde dziecko ma prawo do utrzymywania stałego, osobistego związku i bezpośredniego kontaktu z obojgiem rodziców.
Kodeks Rodzinny w prawie polskim w swoim brzmieniu mówi, iż obowiązek alimentacyjny to nie tylko pieniądze, ale również możliwość wpływu na wychowanie dziecka oraz wszelka pomoc w egzystencji dziecka i możliwość wpływu na jego dobrostan.
W dzisiejszych czasach w naszym kraju zmienia się sytuacja prawna ojców rośnie świadomość sędziów, którzy orzekają na rzecz rodziców i dzieci, wraz ze wzrostem świadomości społecznej. Jak ważna jest rola ojca do czego oczywiście przyczynia się dostęp do psychologów i psychoterapeutów, sytuacja w tej materii poprawia się z korzyścią dla ojców i dzieci.
Stereotypy dotychczas funkcjonujące polegają na tym, iż kobiety niejednokrotnie mają tendencje do traktowania dzieci, które urodziły – przedmiotowo. Posługują się nimi w walce i rozgrywkach około-związkowych, rozwodowych, a czasami długie lata po rozstaniu z partnerem/mężem.
Natomiast mężczyźni po rozstaniu mają wyobrażenie, że ich obowiązek względem dzieci sprowadza się do zapłacenia alimentów i często nie uczestniczą w wychowaniu dzieci i nie biorą udziału w ich kształtowaniu .
Nie jest moim celem zajmowanie się tutaj wypłacalnością finansową.
Chciałabym zwrócić Państwa uwagę na to, jak wiele jest okoliczności, które wpływają na to jak wyglądają relacje dzieci z ojcem po rozstaniu pary. Wiele kobiet nie umie sobie radzić w odpowiedzialny i konstruktywny sposób z emocjami w czasie rozstania i po nim, odgrywają się, przywłaszczają dziecko na użytek zemsty na partnerze.
Internetowe posty na portalach społecznościowych, aż roją się od wpisów tego typu…
„Kazałam mu podpisać zrzeczenie się praw rodzicielskich w zamian za to, nie będę domagać się ani grosza, dziecko jest moje, sama chce je wychowywać.”
„Nie chce od niego ani grosza i nie chce aby widywał się z dzieckiem.”
Mnóstwo jest sytuacji, gdzie kobiety na wniosek ograniczają prawa rodzicielskie ojcom mimo, iż nie ma ku temu podstaw egzystencjalnych, ojciec nie zagraża zdrowiu i życiu dziecka… jest to pokierowane zemstą na drugim rodzicu z ogromną szkodą życiową i wychowawczą dla dziecka.
Psychologia z dziedziny rozwoju dzieci, na podstawie wielu badań mówi o tym, jak bardzo niekorzystny jest brak wzorców ze strony ojca.
Więzienia pełne są młodocianych przestępców i chuliganów, bardzo często w rodzinach, z których pochodzą nie było relacji z ojcem. Osoby, które popadają w uzależnienie również bardzo często były wychowywane bez obecności ojca w ich życiu. Bywa, że mężczyźni z powodu niedojrzałości lub poczucia winy znikają z życia dzieci po rozstaniu w parze z ich matką. Wielu takich odseparowań od dzieci można byłoby uniknąć, gdyby kobiety nie angażowały się z misją dokopania byłemu partnerowi i przy każdej nadarzającej się okazji (a przecież jedyna okazja to wizyty przychodzącego taty do dziecka) skutecznie uprzykrzały relacje. Kobiety w czasie takich odwiedzin często wyzywają, poniżają i są agresywne wobec mężczyzn. Czasami mężczyźni odsuwają się, chcąc oszczędzić dzieciom bardzo trudnych emocji, rozszarpywania między jednym rodzicem, a drugim.
Warto zaznaczyć że nastawianie dziecka przeciwko drugiemu rodzicowi stanowi formę wykorzystania psychicznego.
„Rozwód rodziców jest niezwykle traumatycznym przeżyciem, zwłaszcza, jeśli dziecko zostaje uwikłane w konflikt rozstającego się małżeństwa. I jeden rodzić w lekkomyślny sposób nastawia dziecko przeciwko temu drugiemu. Syndrom PAS (ang. Parental Alienation Syndrome), czyli tzw. zespół alienacji rodzicielskiej, po raz pierwszy został opisany przez amerykańskiego psychiatrę sądowego dr Richarda Gartnera, który zajmował się badaniem kwestii dotyczących znaczenia dziecka w konflikcie okołorozwodowym. Wielu opiekunów nie zdaje sobie sprawy z tego, że przelewając swoje frustracje na dziecko, złorzecząc na byłego partnera oraz zmuszając potomstwo do zajmowania stron w kłótniach, nieświadomie nim manipuluje, wywiera presję, a nawet może prowadzić do późniejszych problemów psychologicznych, takich jak nerwica, depresja, negatywna samoocena, trudności w nawiązywaniu relacji, stany lękowe czy fobie.
Zespół alienacji rodzicielskiej określa różne zaburzenia występujące u dziecka, które w trakcie rozwodu rodziców jest czynnie angażowane w potępianie i krytykowanie jednego z nich (zazwyczaj tego, z którym już nie mieszka). Tego rodzaju krytyka jest podyktowana silnymi emocjami, przez co często bywa nieuzasadniona i przesadzona – zarzuty zwykle są nieprawdziwe lub znacznie wyolbrzymione. Dziecko poddawane jest bezkompromisowym technikom manipulacyjnym, takim jak szantaż emocjonalny i indoktrynacja, co nie pozostaje bez wpływu na jego konstrukcję psychiczną.
Syndrom rodzicielskiego wyobcowania prowadzi do trwałych zmian w obrębie psychiki i zachowania młodego człowieka, a w dodatku powoduje destrukcję więzi uczuciowych z odrzucanym rodzicem. U dzieci z rozpoznaniem zespołu alienacji rodzicielskiej można zaobserwować niepokój, wybuchy gniewu oraz napady agresji lub zachowania autodestrukcyjne. Charakterystyczne jest to, że takie dzieci są nadpobudliwe oraz zalęknione. Czasami popadają w depresję oraz wykazują tendencje samobójcze. W dorosłym życiu mają skłonności do uzależnień. Trudne doświadczenia emocjonalne zaburzają rozwój ich indywidualności, a także powodują problemy z tożsamością, które towarzyszą im przez całe życie. Do następstw PAS należą również trudności w budowaniu bliskich relacji z innymi, dewiacje seksualne, skłonność do zapadania na zaburzenia osobowości oraz choroby psychiczne.”
Warto zastanowić się nad dobrostanem swoich dzieci i szukać pomocy psychologicznej jeśli sami nie jesteśmy w stanie pokojowo podejść do tematu wspólnej opieki nad dziećmi.
Nie dalej jak kilkanaście lat temu tata spacerujący z wózkiem, w Polsce to było egzotyczne zjawisko. Nieprawdaż?
Dzisiaj młodzi ojcowie spacerują w parkach ze swoimi dziećmi, a sądy orzekają opiekę naprzemienna jeśli taka jest wola i możliwości rodziców. Chcę wierzyć, iż kobiety coraz chętniej zaczną szukać porad psychologicznych i pomocy w umożliwianiu ojcom swoich dzieci sprawowania opieki i wychowywania mimo osobistego poranienia i zawodu z powodu rozpadu związku.
Leave a Reply